domingo, 21 de febreiro de 2016

UNHA FÁBULA PARA CADA MES

O CAN E O LOBO

Grego, Esopo

Λύκος ἐν κλοιῷ δεδεμένον ὁρῶν μέγιστον κύνα ἤρετο· δήσας τίς σ’ ἐξέθρεψε τοιοῦτον, ὁ δὲ ἔφη· “κυνηγός.” ἀλλὰ τοῦτο μὴ πάθοι λύκος. ἐμοὶ φίλος γὰρ λιμός ἢ κλοιοῦ βάρος.
οὐ δεῖ ἐν ταῖς συμφοραῖς οὐδὲ γαστρίζεσθαι.
Esopo, Fabulae 294
Latín, Fedro.
Quam dulcis sit libertas, breviter proloquar.
                     .......................
Cani perpasto macie confectus lupus
forte occucurrit. Dein salutantes invicem
ut restiterunt: " unde sic, quaeso, nites?

Aut quo cibo fecisti tantum corporis?
Ego, qui sum longe fortior, pereo fame."
Canis simpliciter: "eadem est conditio tibi,
praestare domino si par officium potes."
"Quod", inquit ille. "Custos ut sis liminis,
a furibus tuearis et noctu domum."
"Ego vero sum paratus; nunc patior nives
imbresque in silvis asperam vitam trahens;
quanto est facilius mihi sub tecto vivere,
et otiosum largo satiari cibo!"
"Veni ergo mecum" Dum procedunt, aspicit
lupus a catena collum detritum cani.
"unde hoc, amice?". Nihil est". "Dic, quaeso tamen."
"quia videor acer, alligant me interdiu,
luce ut quiescam et vigilem nox cum venerit;
crepusculo solutus, qua visum est, vagor.
Adfertur ultro panis, de mensa sua
dat ossa dominus; frusta iactant familia.
et, quod fastidit quisque pulmentarium.
Sic sine labore venter impletur mens."
"Age, abire si quo est animus, est licentia?"
"Non plane est" inquit, · Fruere, quae laudas, canis:
regnare nolo, liber, ut non sim mihi.
Fedro, Liber III, Fabulae 7

Resultado de imaxes para el perro y el lobo fabula

Castelán, versión adaptada de Esopo

Un lobo que se encontraba hambriento, se encontró a un mastín gordo y sano que andaba recorriendo el bosque. Atacarlo y comerlo hubiera sido lo correcto para el lobo, pero la realidad es que hubiera sido también, una pelea feroz, con un enemigo bien dotado.

El lobo se le acerca para dialogar y alagar lo bien que se lo veía, a lo que el mastín respondió: -No estas tan bien como yo, porque no quieres, deja el bosque y a tus amigos. Sígueme y tendrás una vida excelente. Y el lobo preguntó:

- ¿Y qué tendré que hacer?

- Casi nada, dijo el Perro: atacar a quien ponga en peligro al amo; querer a los dueños de casa, y siempre complacerlos. Con algo tan simple como eso que te digo, tendrás las sobras de todas las comidas, huesos de pollos, carne fresca, frutas y verduras; y también cariño, como un elemento extra.

El lobo se sintió feliz y lleno de gozo. Mientras caminaban hacia la casa del amo del mastín, el lobo se dio cuenta que el perro tenía el cuello pelado.

- ¿Qué es eso? - preguntó.
- Nada.
- ¡Cómo nada!.
- Una tontería.
- Pero algo es, esa peladura en el cuello.
- Será la señal del collar con el que aveces estoy atado.
- ¡Atado! - exclamó el lobo
- ¿Tú no vas a donde quieres?
- No siempre, pero eso, ¿qué importa?
- Importa tanto, que no quiero ni el mas grande de los tesoros por renunciar a mi libertad - Terminó 
de decir el lobo, y se alejó corriendo, sin mirar atrás.
Moraleja: A veces por tener más, hay que renunciar a lo que más se ama.

Galego, versión adaptada de Esopo

Atopouse un lobo cun can corpulento suxeito por un colar, e preguntoulle:
- Quen te prendeu e quen te alimentou desa maneira?
-Meu amo, o cazador -respondeu o can
- Que os deuses nos libren aos lobos de semellante destino! Prefiro morrer de fame a ter que cargar tan pesado colar
Vale máis o duro traballo en liberdade, que o pracer en escravitude.

El lobo y el perro

Opinión persoal
Dende moi pequena sempre me gustaron as fábulas, sobre todo esta en especial.Téñoa escoitado moreas de veces pero nunca chegara a imaxinar que tivese estas procedencias, que viñese xa de tan antigo. Cría que era coma unha cantiga popular, que algún tataravó a creara e logo se fora transmitindo de pais a fillos até chegar a min e que como moito tería uns douscentos anos. Pero trabucábame. Esta pequena historia cunha ensinanza engadida que tan afeitos estamos a escoitar data da época clásica, de máis ou menos do século I a.C. Para min as fábulas son moi divertidas e vexo nelas unha fantástica forma de transmitir consellos, cousas da vida. Son doadas de aprender e bastante curiosas por maiormente seren os animais os seus protagonistas ademais se ser curtas e amenas.

Ás veces non é un libro de texto con moita letra miúda o que máis sabio nos fai.

Fontes 



Traballo realizado por Alba Morado Miragaya de 4º ESO A






Ningún comentario:

Publicar un comentario